Bloesem

Engelen waken bij 't ontluiken
Ademen in zijn openen kelk
Leggen perels in zijn hertjen
En bewaren 't vrij van elk
Vrij van ieder schandaenraken.

Appelbloeien,
half ontloken,
blijer rood ik
zelden zag
als uw' bleekbloe --
roode blomkes,
versch ontluikende
in den dag.

Egelentieren roosken, roosken,
liever komt uw geur te mij,
als uw broeders, als uw zusters,
of 't zij welker blom het zij;
g'hebt een zuiver geluw hertjen,
en ge'n duikt het niet, voorwaar,
g'hebt vijf bleekroo' blijde vlerkskes
en zulk schoon gefriezeld haar:
g'hebt alle andere deugden, g'hebt een'
alderliefsten name, maar,
hij bediedt een fel gebekten,
stekelstafden tronk, nie' waar?

Milde en goed, zoo wilde ik wezen,
als roo riekende eerdebezen;
als de lelie, blank en fijn,
geurig als de rosmarijn.

Zonder tik of tinte daarin,
zonder male of manke daaraan,
zag ik bij nachten een blommeke staan,
lang en lijze van blâren:
'k stak er zoo blijde mijne handen naartoe,
blijde er nu 't een en nu 't ander naartoe,
't blomken en mocht ik genâren.