Maria, milde en machtig,
  vereerd bij God en mensch,
weest, Moeder, mij indachtig
  die mij te beteren wensch.
Ik heb mijn schoone dagen
  verroekloosd en verdaan;
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U voortaan.

Verleed was en verloren
  mijn voetstap en mijn hert,
langs ongebaande sporen,
  vol boosheid en vol smert;
bij nachten en bij dagen
  verzucht ik langs de baan;
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

Maria, mag 't geschieden
  alsdat gij, milde en goed,
mij wilt genade bieden,
  eer dat ik sterven moet?
Eilaas, ik dierf het wagen
  de wereld na te gaan,
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

Wat galle en bittere teugen,
  wat uitgedorschen kaf
de wereld mij, vol leugen
  voor vroomte en vreugden gaf!
Heur listen en heur lagen
  en heb ik niet ontgaan,
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

Gij hebt de booze streken
  en 't dwingelands gespuis
der hellen helpen breken
  en pletteren, onder 't kruis.
'k Ben in den band geslagen,
  maar zoeke om vrij te gaan,
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

Maria, milde en machtig,
  ik bid U, en weêrziet,
uw schoonen name indachtig,
  mij, armen zondaar, niet;
de straffen wil ik dragen
  van 't gene ik heb misdaan,
en kom, o Moeder, klagen 
  bij U, voortaan.

Boetveerdig leert mij wezen,
  zoo nu zoo elken dag,
totdat ik, eens verrezen,
  niet verder sterven mag;
dan houd ik op van klagen
  en mij de borst te slaan,
om kroon en krans te dragen
  bij U, voortaan.