o God, Gij weet mijn hert,
't en bleef U nooit gedoken;
Gij weet wat ik gedacht,
gewild heb en gesproken;
Gij zijt, van kindsbeen af,
mijn' hope en mijn bestaan:
vergeeft, heb ik U ooit
ondankbaar iet misdaan!
 
En nu, dat ik  ... 
ben van de dood geslegen,
mijn blomken afgeplukt ...
gekist en uitgedregen,
o God, o God, verlost mijn herte, 
dat benauwd is tot der dood, 
tot der dood, tot der dood!
o God, in al uw goedheid groot, verlost.
 
Gij laagt eens in den hof,
en zweettet, op de steenen,
van angst, Uw dierbaar bloed:
ach ziet mij zitten weenen,
alleen in huis! Mijn huis,
dat ijdel is, beroofd
van leven, vier en vonke,
en alles uitgedoofd!
 
Staat op, Gij, Heere, en vat
mijn' handen! Stelpt de bronnen
mijns weenens, die bijna
zijn uit- en afgeronnen;
laat volgen mij met U,
met U ten Kruise gaan,
en, droeve moeder, naast
Uw' droeve Moeder staan!