Den diktar aldri djupt, som berre ser paa gleda, 
for gleda som ein fugl maa laus paa kvisten kveda. 
Ein song, som rörde barm med fylle ströymde av, 
var alltid perleskum paa sorgis djupe hav.

Det dansar dette skum og soli i det straalar, 
alt til det driver upp og smaa regnbogar maalar. 
Fraa djupet steig det upp, og det til himils maa, 
so fell det atter ned som dogg paa turre straa.