Iam moriar, mi filli: quis nam poterit
matrem consolari
in hoc fero dolore,
in hoc tam duro tormento?
iam moriar, mi flli.
O mi Jesu, mi sponse, mi dilecte,
mea spes, mea vita,
me deseris: heu vulnus cordis mei!
Respice Jesu mi, respice, precor,
Respice matrem tuam
Quae gemendo pro te pallidas languet
atque in morte funesta,
in hac tam dura et tam immani cruce
Tecum petit affigi!
O Jesu mi, o potens homo, o Deus,
En inspectores heu tanti doloris
Quo torquetur Maria,
miserere gementis,
Tecum quae estincta sit quae per te vixit.
sed promptus ex hac vita
Discedis, o mi filli, et ego hic ploro;
Tu confringes infernum
hoste victo superbo,
Et ego relinquor praeda doloris
solitaria et moesta.
Te Pater alme, teque fons amoris
suscipient laeti, et ego
Te non videbo, o Pater, o mi sponse!
haec sunt, haec sunt promissa
archangeli Gabrielis?
haec illae excelsae sedes
antiqui Patris David?
sunt haec regalia serta
Quae tibi cingant crines?
haec ne sunt aurea sceptra
sine fine regnum
affigi duro ligno
Et clavis laniari atque corona?
ah Jesu, ah Jesu mi, heu mihi dulce mori:
Ecce plorando, ecce clamando rogat
Te misera Maria,
nam tecum mori est illi gloria et vita.
heu filli, non respondes?
surdus es ad fletus atque querelas?
O mors, o culpa, o inferne,
Ecce ecce sponsus meus.
mersus in undis velox!
O terrae, centrum aperite profundum
Et cum dilecto meo me quoque
absconde!
misera, quid iam loquor?
heu, quid spero, quid quaero, o Jesu mi?
non sit, non sit quod volo,
sed fiat quod tibi placet:
Vivat moestum cor meum plenum dolore,
Pascere, filli mi, matris amore.