Wie rusten wil in 't groene woud, 
Wie rusten wil met lusten, 
Hij kieze een plekje, digt in 't houd 
En vleije zich tot rusten; 
Een peluwtje van mollig mos,
Een kussentje van varen 
En een gordijn van blaren ... 
Geeft zoeten middagslaap in 't bosch.  

De hemel van het ledekant 
Blinkt prachtig-blaauw door 't loover, 
De heesters slingren om den rand, 
De bloesem hangt er over; 
Het koeltje fluistert met den vliet, 
De dartle vlinders spelen, 
De nachtegalen kwelen . . . 
Is 't niet een lieflijk wiegelied? 

En 't best is: dat het groene woud 
Met koelte en rust u lavend, 
Van u geen zilver vraagt of goud, 
Al slaapt gij tot den avend; 
't Vraagt enkel:  zijt gij mat, of moê? 
De slaapsteê is voor allen!  
En is ze u goed bevallen, 
Dan krijgt gij 't avondgoud nog toe!