Ya upal s oblakov v e`tu bezdnu muchen`ya.
Moi kry'l`ya razbil groznoj molnii luch,
I, prikovan k skale, v temnote zatochen`ya,
Pobezhdyon ya gromami razgnevanny'x tuch.

Tol`ko pesni poyut nado mnoj uragany',
Tol`ko v`yuga shumit, xolodna i dika,
Slovno savanom dushu odeli tumany',
Da terzaet mne serdce zloj voron-Toska…

No ne zhal` mne, chto k solnczu ya gordo stremilsya,
Chto na kry'l`yax orliny'x nedolgo paril…
Pust` o tvyordy'e skaly' ya grud`yu razbilsya,
‎Tol`ko mig — no ya zhil!