Czeluyu noch` solovej nam nasvisty'val,
Gorod molchal, i molchali doma.
Beloj akacii grozd`ya dushisty'e
Noch` naprolet nas svodili s uma.

Sad ves` umy't by'l vesennimi livnyami,
V temny'x ovragax stoyala voda.
Bozhe, kakimi my' by'li naivny'mi!
Kak zhe my' molody' by'li togda!

Gody' promchalis`, sedy'mi nas delaya.
Gde chistota e`tix vetok zhivy'x?
Tol`ko zima, da metel` e`ta belaya,
Napominayut segodnya o nix.

V chas, kogda veter bushuet neistovo,
S novoyu siloyu chuvstvuyu ya:
Beloj akacii grozd`ya dushisty'e
Nevozvratimy', kak yunost` moya.