Pod zvuki muzy'ki, struivshejsya volnoyu,
Odin sredi tolpy', pestreyushhej krugom,
YA vdrug zadumalsya, poniknuv golovoyu.
Zadumalsya — bog vedaet o chem.

Pechali ne by'lo v toj dume mimoletnoj,
No chut` ochnulsya ya — i na svoix chertax
Soznal ya temny'j sled trevogi bezotchetnoj
I vlagu tixix slez, siyayushhix v ochax.

To tajny'e moi nedugi i stradan`ya,
Gluboko skry'ty'e ot chuzhdy'x mne ochej,
Ukravshi u menya minutu nevniman`ya,
Kak teni podnyalis` so dna dushi moej.

I v chas, kogda na mig ot ozhivlen`ya bala
V bezvestny'j mir menya mechta moya umchala,
Oni smutili vnov` poddel`ny'j moj pokoj.
Tak gornaya reka iz-pod snegov obvala
Vnov` rvetsya na prostor myatezhnoyu volnoj.