Nigdyż serce stęsknione
Mar minionych nie prześni?
Wiecznież w jedną gdzieś stronę
Zaczaruje me pieśni?

Jak świat długi, széroki, 
Z lutnią moją podróżną, 
Zmieniam miejsca, widoki, 
Ale zmieniam na próżno.

Przez miejsc tyle, chwil tyle...
Każdy dla mnie zakątek, 
Wszystkie, wszystkie tu chwile
Są bez wrażeń, pamiątek.

I to serce, o dziwo!
Jak czujące dziś mało:
Indziéj biło tak żywo, 
Tak płomiennie kochało.

Ach! przed mokrą powieką, 
Darmo dzień mi tu płonie!
Wzrok, jak pieśni... daleko, 
Wiecznie w jednéj tkwi stronie.

Ku niéj tęsknię z wieczora
Z jutrznią tęsknię i płaczę...
Bom pożegnał nie wczora, 
I nie jutro obaczę!