Wesół i szczęśliwy,
  Krakowiaczek ci ja!
A mój konik siwy,
  Raźno się uwija;
Uwijaj się raźno bież,
Kopytkami ognia krzesz!

Czapeczka czerwona
  Na głowie mi płonie,
Pokazuje ona,
  Że mi gore włonie,
Gore serce, pędzi koń,
[A dziewczyna klaska w]1 dłoń.

Z czapki pawie pióro
  Barwami się mieni,
Jak dzionek za chmurą
  Gdy go świt zrumieni:
Dumnie błyszczy pawi puch,
I ja dumny -- i ja zuch!

Krakowiaczek ci ja,
  Pędzę sobie żwawo,
[Kto mię nie wymija,
  Plunę]2 w twarz kurzawą!
Bo ja pan, bo ja król!
Wśród zielonych niw i pól!

W koło szumi zboże,
  Kłania mi się kłosem,
Kiedy zbiorę zorzę
  To pobrzęknę trzosem.
A dziewczę całej wsi
Będą się przymilać mi.

I ta, i ta ładna,
  Lecz ich próżne chęci,
O boć mnie juź żadna nie
  Z wabi, nie znęci!
Jedno tylko serce mam,
Jedną tylko Halkę znam.