Paars op de heide waar het loont te rusten ,
bloeit erica, die heerlijk ging ontluiken ,
wat is ' t een weelde om er in weg te duiken
en ver te staren naar de kimme-kusten .

Hoe golven-heen die kleine wilde struiken,
die gloeien zacht en die mijn weemoed susten,
zoodat ik denkend aan de geestbewusten ,
weer werken kon en werken werd me ontluiken .

Ver blinken blond als duinen heuvelrijen,
en dichtbij zijn de wegjes, zijn de dalen ,
en om en om dat gloeiend bloesempralen ,

Dat tooverspel van geven en verblijen.
Van mooie wond'ren aldoor zij verhalen
in ' t tooverland van vlinders en van bijen .