Para gnedych, zaprjažennych s zareju,
Toščik, golodnych i grustnych na vid,
Večno bredete vy melkoj ryscoju,
Večno kuda-to vaš kučer spešit.
Byli kogda-to i vy rysakami
I kučerov vy imeli lichich,
Vaša chozjajka sostarilas' s vami,
Para gnedych! Para gnedych!...

Vaša chozjajka v starinnye gody
Mnogo chozjaev imela sama,
Opytnych v dom privlekala iz mody,
Bolee nežnych svodila s uma.
Tajal poroj kapital u inych;
Často stojat' na konjušne mogli vy,
Para gnedych! Para gnedych!...

Grek iz Odessy, evrej iz Varšavy,
Junyj kornet i sedoj general -
Každyj iskal v nej ljubvi i zabavy
I na grudi u neë zasypal.
Gde že oni, v kakoj novoj bogine
Iščut teper' idealov svoich?
Vy, tol'ko vy i verny ej donyne,
Para gnedych! Para gnedych!

Vot otčego, zaprjagajas' s zareju
I golodaja po neskol'ku dnej,
Vy podvigaetes' melkoj ryscoju
I vozbuždaete smech u ljudej.
Starost', kak noč', vam i ej ugrožaet,
Govor tolpy nevozvratno zatich.
I tol'ko knut vas poroju laskaet,
Para gnedych! Para gnedych!