Dien den blinden blinde smaden,
Daar uw glans hun schemer dooft
Waar de kroon van uw genaden
Weêrlicht om één sterflijk hoofd;

Door de duizenden verloornen
Aangebeden noch vermoed:
God dien enkel uw verkoornen
Loven voor 't hoogste goed...

Door de kleurgebroken bogen
Van de tranen die gij zond,
Worden zienden weêr mijn oogen
Als in nieuwen morgenstond:

Zien de matelooze wereld
Stralen nog van zoom tot zoom;
Heel de mateloze wereld
Bleef uw ongerepte droom!

Laat mij onder uw beminden,
't Zij gij zegent of kastijdt:
Blijf mij eeuwiglijk verblinden
Tot het kind dat u belijdt.

Lust en smart in uwe banden
Werd hetzelfde hemelsch brood:
Eindloos zoet uit uwe handen
Laav' de laatste teug, de dood.