Het is goet peis, goet vrede
In allen duitschen landen,
Sonder Thijsken van den Schilde;
Hi leit te Delder gevanghen,
Hi leit gevanghen so swaerlijc op sijn lijf.

Dat vrouken van den Schilde,
Si lach op hogher tinnen,
Si sach di heren, di ruyters,
Di borghers comen binnen
Si en sach daer Thijsken, haer liefste boele niet.

"Ghi ruyters ende ghi rovers,
Ghi heren van der straten,
Waer hebdi Thijsken van den Schilde,
Dats minen boel, ghelaten,
Waer hebdi ghelaten di liefste boele mijn?"

"Och vrouken van den Schilde,
Nu en laet u niet verlanghen,
Dat Thijsken van den Schilde
Te Delder leit ghevanghen,
Hi leit ghevanghen, di liefste boele dijn."

Dat vrouken van den Schilde
En woudes niet gheloven,
Si dede haer paerdeken sadelen,
Ja, sadelen ende tomen,
Si reet te Delder al voor dat hoghe huis.

"Och Thijsken van den Schilde,
Ghi en wout mi niet gheloven,
Dat ghi bi daghe, bi nachte
Sout laten u ruiten, u roven,
Sout laten u roven ter halver middernacht."

"Ja, vrouken van den Schilde,
Dat quam bi uwen schulden,
Dat ghi wout draghen dat silver
Dat silver ende roden gulden,
Dat ghi wout draghen dat rode beslaghen gout."

"Och Thijsken van den Schilde,
Haddi dat woort ghesweghen,
Met silver ende roden goude
Haddic u op doen weghen,
Dat u nu sal costen u fiere jonghe lijf."

"Och vrouken van den Schilde,
En soude u dat niet verdrieten,
Dat mi di swarte raven,
Di voghelen souden eten,
Dat mi souden eten so menich clein voghelkijn?"

"Och Thijsken van den Schilde,
En laet u niet verlanghen,
Ic sal u radeken schone
Met rooskens ombehanghen,
 Daerop sal rusten dijn fiere jonghe lijf."