Toen Jesuken nog een kindeke was,
Zoo lang, o zoo héél lang geleden, 
toen liep het zoo zoetjes door 't wuivende gras
en keek naar de boomen tevreden.

Maria zag er het kindeke gaan
langs appel- en pereboomen,
het lachte de blinkende bloesemkens aan,
die waren voor dagen gekomen.

Maria tot haar kindeke sprak:
„ik wenschte dat zat te zingen
een vogelken daar op dien gindschen tak,
dat zong mij van hemelsche dingen."

En Jesuken loech tot de Heilige Vrouw,
en levende liedergeruchten
ruischten heel ver, en naar 't zuivere blauw
verwonderd zij keek van de luchten.

En een vogeltje vloog in den pereboom
tot den tak door de Maged verkoren,
die stond in een zingenden hemeldroom
door 't lied dat de zanger deed hooren.