Daar wonen vogelkens vele
in ' t nesteken van mijn hert :
de vogelkens mijner blijheid ,
de vogelkens mijner smert .

Zij zingen er gansche dagen,
nu treurig, dan luid en blij ,
maar wat zij neuren of zingen,
mijn liefken, ' t is al van dij !

Want o ! Sinds du, dien avond,
dijn minne mij hebs bekend ,
sints is mijn winter verzwonden,
gekomen de blijdste Lent !

De blijdste Lent mijnes herten ,
met bloemen, geur- en fleur,
met lovers en groene blaren
en zoete windengeneur ! …...

Nu ben ik niet meer alleene
en zuchtend als voorheen,
en vreugde en heil en smerte,
wij dragen het al getween.

Nu sta ik niet meer te weenen
bij bosch- ofwaterkant ;
gij staat mij troostend ter zijde
en drukt mij teer de hand.

Gij zijt des daags de zonne
die zoet mij tegenlacht
Gij zijt de zoete sterre - 
die mij verlicht des nacht -

Gij zijt mijne dierbre verloofde,
gij zijt de wereld voor mij !
daarom zingen alle de vogelkens
mijns herten veur dij , veur dij !…..