We łzach, Panie, ręce podnosimy do Ciebie,
Odpuść nam nasze winy!
Niech będzie Twoja wola i na ziemi, i w niebie,
Przez nas — czyń Twoje czyny!
Niechaj się Twoje imię na wysokościach święci,
Niech się święci trzy razy!
Abyśmy już nie byli z ksiąg żywota wyjęci
Dla ran naszych i zmazy.
Wspomnij! cośmy cierpieli pod chłostą tych mocarzy,
A duchaśmy nie dali.
Nie poznaliby ojce naszych boleśnych twarzy,
Gdyby z grobowca wstali.
Gdybyśmy cierpieli mocno, wołaliśmy do góry
Jak gołębie: Nie ciśnij!
Duchy jak gołębice rozleciały się w chmury;
Zatrwóż! — Niech wrócą! — błyśnij!
W tej błyskawicy, Panie, obaczym się z daleka
Brat pozna swego brata; —
I wejdzie nieśmiertelność jako anioł w człowieka,
I staniem ludem świata!...