In 't woud, in 't woud, in 't zonnige woud,
Daar heb ik zoo dikwijls Gods wondren aanschouwd,
Daar galmen de vogels, met wonder geluid,
Ter eere van God hunne liedekens uit! 

In 't woud, in 't woud, in 't bekoorlijke woud, 
Het heerlijk palais, door Gods almacht gebouwd, 
Daar zing ik zoo gaarne, het klinkt daar zoo schoon, 
Het windje dat voert daar mijn lied voor Gods troon!  

In 't woud, in 't woud, in 't heerlijke woud, 
Daar wijzen de kruinen der boomen zoo stout 
Mij hemelwaarts henen, naar Hem, die daar leeft;  
Zij zeggen mij:   Hij is 't wasdom ons geeft!  

In 't woud, in 't woud, in 't statige woud, 
Daar voel 'k mij zoo nietig bij 't reusachtig hout, 
En vraag dan mij zelven:  de mensch toch zoo klein, 
Zou hij dan den Koning der schepping wel zijn?  

In 't woud, in 't woud, in 't geurige woud, 
Daar ben ik vol dank 's Heeren geodheid beschouwd, 
Hij maakte mij Koning der schepping zoo schoon: 
Ik breng Hem voll liefde mijn huldebetoon.  

In 't woud, in 't woud, in 't eeuwige woud, 
Daar heb ik den boomen mijn danklied vertrouwd,
Zij zetten al ruischend in 't heerlijkst akkoord,
Ter eere van God mijne lofzangen voort!