Het vlaamsche volk
is volk van 't vrije noorden;
de zuiderzonne
en lamt zijn' lenden niet;
't is scherpgezind,
is 't weiger in zijn' woorden,
en, hoe 't van [herte]1 is, hoort het aan zijn lied!
 
Het vlaamsche volk,
in 't heidendom verloren,
zocht eeuwen lang
Gods wezen in Gods werk;
't en vond Hem niet
eer 't, christelijk herboren,
uw licht aanschouwde, o ware Roomsche Kerk!

Het vlaamsche volk
is, kersten van geloove,
Sint Pieters rotse
onwankelbaar vereend;
dat 's boozen macht
van alles hem beroove,
zal 't U, o God, verzaken immer? Neen 't!
 
Het vlaamsche volk,
van handel en van zeden,
is oud en rein,
zoo 't plag, van eeuwen her;
eer 't uwen glans,
eer 't uwe onschendbaarheden
hadde ooit gekend, o reine Morgenster!
 
Het vlaamsche volk
is recht, en 't zijne laten,
dat wilt het elk
ende ieder, kleen en groot;
geen vorst en vond
ooit trouwere onderzaten,
maar slavendienst, dat vlucht het, als de dood!
 
Het vlaamsche volk,
doen orgelspel en snaren,
doen zang en dicht,
doen beitel en penseel
naamkondig zijn
bij alle kunstenaren,
gelijk in welk bewoonde werelddeel.
 
Het vlaamsche volk,
bekend in alle streken
waar zonne rijst,
waar hemelteekens staan,

't en zal geen een
ooit zeggen: ''t Is bezweken,
zijn' name is uit, zijn' grootheid is vergaan!'
 
Het vlaamsche volk,
de zee beloert zijn' gronden,
den leeuw gelijk,
die briescht! Dat is die leeuw,
dien 't vlaamsche volk
zijn' dijkedelvers bonden
in boeien vast, geleên zoo menige eeuw!
 
Het vlaamsche volk
bebouwt uit alle landen
het schoonste land,
dat ooge aanschouwen kan;
en eischen mag 't:
'Het werk van mijne handen,
geen dwanggeweld en scheide mij daarvan!'
 
Het vlaamsche volk,
geen wilde zucht en jaagt het,
om menschenbloed
te storten ongekweld;
of 't vechten kan,
of 't dapper is, ga' vraagt het
aan 't Heilig-Land, aan Kortrijks zegeveld!