Wanneer, wanneer zal 't hier, in Vlanderen,
zoo 't vroeger ging, eens weder gaan?
Of, mag niet meer, dat is, veranderen?
Moet immer valsch de klokke slaan?
o Neen, o neen, de duinen daveren;
de Kerels zijn weêr opgestaan!
Van hier, onvlaamsche Volksbeschaveren:
het jonge Diet is vrij voortaan!
 
De vanen op! De mannen bij de vanen:
aan Leye- en Scheldeboord!
Den vijand uit het land gedreven! Hoort:
'In Vlanderen Vlaamsch!' hoe 't kettert langs de banen
voortaan ons Vlaamsche woord!
't Oud Vlanderen ontwake,
en, zoo van zeden, zoo van sprake,
zij 't weêrom Vlanderen van nu voort!
Zij 't weêrom Vlanderen van nu voort!
 
Te lange alreê zijn oud- en jongen
het vreemde woord gewend alhier;
en 't Vlaamsche lied op Vlaamsche tongen
doen galmen, 't is een' schande schier.
't En zal niet meer, zoo 't was, geschieden;
de Kerels zijn weêr opgestaan!
Het vrij gezang past vrije lieden
en, 't jonge Volk is vrij voortaan!
De vanen op!...
 
Welaan, wie zal den stroom beteugelen,
die breken wilt dóór boeie en band?
Wie kort het Volk zijn' vrije vleugelen?
Wie temt het jonge Vlanderland?
Geen' zuiderlings ontaarde krachten:
de Kerels zijn weêr opgestaan!
Hun' stemme en zal geen dwang versmachten,
het Vlaamsche Volk is vrij voortaan!
De vanen op!