Vijf koren op gedichten van Guido Gezelle

't Avondt, ['t]1 avondt: trage en treurig
zinkt de zonne [nederwaard]2;
dwijnt het licht, en gaat er geurig
reukwerk uit [den roozengaard]3;
stille, en zonder ruit noch muit,
nijpt de nacht de dagkeerse uit.

Als de ziele luistert
spreekt [het al]1 een tal dat leeft,
't lijzigste gefluister
ook een taal en teeken heeft:
blâren [van]2 de boomen
kouten met [malkaar]3 gezwind,
baren in de stroomen
klappen [luide]4 en welgezind,
wind en [wee]5 en wolken,
[wegelen van Gods heiligen]6 voet,
talen en vertolken
't diep gedoken Woord zoo zoet....
als de ziele luistert!

Wanneer, wanneer zal 't hier, in Vlanderen,
zoo 't vroeger ging, eens weder gaan?
Of, mag niet meer, dat is, veranderen?
Moet immer valsch de klokke slaan?
o Neen, o neen, de duinen daveren;
de Kerels zijn weêr opgestaan!
Van hier, onvlaamsche Volksbeschaveren:
het jonge Diet is vrij voortaan!
 
De vanen op! De mannen bij de vanen:
aan Leye- en Scheldeboord!
Den vijand uit het land gedreven! Hoort:
'In Vlanderen Vlaamsch!' hoe 't kettert langs de banen
voortaan ons Vlaamsche woord!
't Oud Vlanderen ontwake,
en, zoo van zeden, zoo van sprake,
zij 't weêrom Vlanderen van nu voort!
Zij 't weêrom Vlanderen van nu voort!
 
Te lange alreê zijn oud- en jongen
het vreemde woord gewend alhier;
en 't Vlaamsche lied op Vlaamsche tongen
doen galmen, 't is een' schande schier.
't En zal niet meer, zoo 't was, geschieden;
de Kerels zijn weêr opgestaan!
Het vrij gezang past vrije lieden
en, 't jonge Volk is vrij voortaan!
De vanen op!...
 
Welaan, wie zal den stroom beteugelen,
die breken wilt dóór boeie en band?
Wie kort het Volk zijn' vrije vleugelen?
Wie temt het jonge Vlanderland?
Geen' zuiderlings ontaarde krachten:
de Kerels zijn weêr opgestaan!
Hun' stemme en zal geen dwang versmachten,
het Vlaamsche Volk is vrij voortaan!
De vanen op!

Heil U, heil U, Koninginne,
vrije Vrouw der zoeter minne;
heil U, wortel, stam en poort:
heil U, 's werelds weêrgeboort!
's Zaligmakers moeder milde,
daar Hij 's hemels deuren wilde
mede ontsluiten: sterre in zee,
slaat ons gade en weert ons wee!
Die zoo diep zijn neergevallen,
helpt ons weder opstaan, allen,
Jesu Moeder, staat ons bij,
die ons vrede en vreugde zij!

o Maria, die daar staat,
gij zijt goed en ik ben kwaad:
wilt gij [mijne]1 arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, gij die weet
dat mijn [herte]2 u is besteed;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, die mij ziet,
gij hebt alles, ik heb niet;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, in uw schoot,
ligt mijn hert, van deugden bloot;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, overluid
spreek ik mijn beloften uit;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.
 
o Maria, in den strijd
toogt dat gij ons moeder zijt;
wilt gij mijne arme ziele gedinken
'k zal u een Ave Maria schinken.