Twee liederen

Zie naar de loovers, melieve! die luchtig
Glinstren in den zonneschijn -
Zie, hoe ze zweven en beven en vluchtig
Schaduwen schilderen, grillig en fijn,
Op de zonnige zoden!
 
Zie, hoe het blauw, aan den hemel ontvloden,
Schittert tusschen groen en geel!
Vlinders in 't loovergewemel gevloden,
Blinken als bloesems op wiegenden steel,
Bang dat vinken ze vingen.

Hoor, hoe de vogelen fladdren en zingen,
Liefde, leven, lente lof!
Voel u de lente als een luwtje doordringen,
Dan wordt uw leven uw lente te dof,
Dan verlangt ge te lieven. -

Op tengere stengelen bengelt
De haver al heen ende weer
En 't zilverig zwellende koren
Wuift wiegelend op ende neer.
 
O kom, waar roosbloemige klaver
Het bieken tot azen verleidt,
Waar, klapwiekend, zich met de klaproos
De goudenen vlinder vermeit!

Kom dolen door vroolijke velden
En plukken de bloemekens fijn,
En drinken de schoonheid der zonne,
Als gouden, etherische wijn!

Kom zwerven door zeëen van koren!
Zij zandig en zonnig het pad
Ginds lokt ons de blauwgroene woudzoom;
In nevelen ligt reeds de stad.
 
Wij poozen op grazige heuvels,
Waar het krekeltje zingt, en wij zien
De torens in 't blauw zich verheffen,
De sneeuwwitte wolken vliên.
 
Straks zinkt in de mollige zode
De klanklooze voetstap weg.
Buig dan naar mijn lippen en luister
Naar wat ik u fluisterend zeg!