Dialektlieder

Los, es lütet im Tal,
lütet uf alle Berge
und isch doch tüf i der Nacht,
o, es lütet da inne,
herzy, herzus,
isch neimenen Mensch gebore?
isch neimene Brut im Hus?

Mues nu losen und lusche,
mit em Schlaf isch verby,
allwyl na lütet Glogge,
herzus, herzy,
du Lüte, was hesch z'bedüte?
Weisch neimenes Ringli am Finger?
Weisch neimenes Paradys?
lyt Bluescht uf de Wäge?
lys, lys lütet's jez us
weiß nid, cha's nid säge...

Liisli schliich i über d'Straße
und i wäiß nüd, was i will.
Lustig gahd's in allne Gasse
i min Herzli ist es still,
und es chlagt und chlopfet schwer:
Wänn i nu diheime wer!

D'Glogge lüüted über's Stettli,
fiirli, tönts i d'Abigrueh.
Langsam schlüüff i i mis Bettli,
und i lose truurig zue,
und i chehr mi hin und her:
Wänn i nu diheime wer!

Früntli winkt mer na mis Schätzli
us em usem Rähmli a der Wand,
rüeft mer an es Schatteplätzli,
und es Tröpfli fallt uf d'Hand,
und dä wirds mer erst recht schwer:
Wänn i nu diheime wer!

— This text is not currently
in the database but will be added
as soon as we obtain it. —

Verschnyt sind alli Stüüdli
Verschneev'red Bärg und Tal.
Nietwedders Vogelstimmli
Findt hüt ä Widerhal.

Det obe uf dr Höichi,
Det stoht ä Tann im Schnee
Mi cha det abeluoge
wohl uf ne bloe See.

Und ume See ringsume
Dr Gartegottes lyt.
Und stygt me dä driabe,
Sen ist r' au verschnyt.

Dä findst kei Gartegottes
Däheime no ußwärts,
Traist nüd us eig'ne Bluome
Ä heimliche im Härz.