Schemerliedjes

Zing, mijn lieveke, zing het lied, 
dat droeve bloemharten doen klinken,
  als hun ontzinken 
zachtkens allen de vallende blaan,
't lied der moeden, die rusten gaan. 

Hoort ge, lieveke, 't ruischen niet?
Doodwind komt over de landen gevaren, 
  bloemen en blaren 
allen vindt er de winter bereid
hem te volgen in eeuwigheid

Eens heb ik de dalende zon gevraagd
  te wachten, 
eens heb ik van dichte nachtschaduw
het luchte vluchtige vlieden beklaagd,
  en nu! 
Nu glijden de tijden zoo langzaam aan,
de dagen, de tragen, ze willen niet gaan,
en lang zijn de uren der nachten!

Eens hield ik de goudene uren te goed
  te klachten, 
eens vuld'ik den levenden helderen dag
met bloemen en blijheid en liedren soet
  Maar ach!
Nu zullen zich vullen zo dag als nacht
met bange gezangen en droefgeklag, 
  en lang, 
lang zijn de uren der nachten!