Dialogus inter Christum et peccatores

CHRISTUS: 
Mementote peccatores, 
mementote quid fecerim vobis. 
Nonne vos creavi, nonne servavi, 
nonne nutrivi, nonne vos fovi 
sicut aquila provocans ad volandum 
pullos suos et super eos volitans?
Vos autem, incrassati et impugnati, 
dereliquistis Deum creatorem 
servatorem et patrem vostrum.
 
PECCATORES:
Ah cor durum, ah cor ingratum, cor saxeum 
haeccine reddis Deo, creatori tuo?
Quis capiti meo dabit aquam 
et oculis meis fontem 
lacrymarum ut plorem et dicam: 
peccavi Domine, sed miserere mei.
Heu! stupiditas cordis mei, 
heu! mentis meae caecitas infesta!
Sic vivo, sic puto, sic loquor et ago, 
quasi solum circa coeli 
sphaeras occupatus ambulares 
de me autem non cogitares. 
Ah cor durum, ah cor ingratum, cor saxeum, 
haeccine reddis Deo, creatori tuo?

Peccavi Domine, peccavi multum. 
Erubescit vultus meus nec audeo respicere 
in coelum prae multitudeine iniquitatis meae. 
Agnosco vulnera mea, confiteor tibi Jesu bone, 
Jesu misericors, horret vultus meus 
sordes animae meae; ingemiscit cor meum, 
confectus est moerore spiritus meus, 
commota sunt viscera mea 
et contritio mea magna est valde.
Parce Domine, parce Jesu mitissime 
et ne despicias me in humilitate mea.
Factae sunt lacrymae meae potus meus 
et cineres refectio mea. 
Miserere Domine, miserere paenitentis, 
miserere Domine, miserere!
Convertere Deus mitis, 
convertere aliquantulum ne irascaris mihi amplius. 
Non, non, non ultra peccabo in te, 
non, non, non ultra.
Parce Domine, parce Jesu mitissime 
et ne despicias me in humilitate mea.