Vier liederen

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan
van de blauwe velden langs de maan 
's avonds hoort gij aan de verre steenwegen
paardehoeven
dan hoort gij alles stille waan
van verre maanfonteinen zijpelt plots water 
-gij hoort plots het zijpelen 
van avondlik water -
de paarden drinken haastig 
en hinniken
dan hoort men weer hun draven stalwaarts

— This text is not currently
in the database but will be added
as soon as we obtain it. —

Is Pan de God niet, die door wouden jaagt
en vlieden doet de schuchtre maagdenrei 
door luiden schreeuw ;  snel zwiert de schaar voorbij,
want daar is geen, die hem te minnen waagt.

Toch is het Pan, die steeds om liefde vraagt,
onstuimig minnaar in zijn droomerij ,
hij mint het woud, bergbeek en zomerwei 
en rijst van ' t leger als de morgen daagt.

Hij heeft de nimfen lief, met leden blank ,
met smachtend oog , en gouden - glanzend haar,
hij lieft den danstred en hoog- blij geluid,

Zijn eigen liedwijs en de wijngaard -rank.
Hij zegt zijn vreugde in heldre zangen uit ,
als nimfen dansen bij zijn klanken , klaar.

Op het geitenweitje
Staat het kleine geitje
Bij de groote geit.
Geiteke, wat moet je
Met je fijne snoetje,
Dat zoo klaaglijk schreit?
 
Met je bleeke bekje?
Geiteke, wat rek je,
Trek je aan het touw?
Snuffende aan mijn mouwen....
Met je lief vertrouwen
In zoo'n vreemde vrouw!
 
In mijn handen stop je
Nu je jonge kopje:
Zeg, wat moet ik doen?....
Op het geitenweitje
Staat het kleine geitje,
Als een wittigheidje
In het prille groen.