Mijn hert is als een blomgewas,
dat, opengaande of toegeloken,
     de stralen van de zonne vangt,
of kwijnt en pijnt en hangt [gebroken]1!

     Mijn hert gelijkt het jeugdig groen,
dat asemt in de dauw des morgens;
     maar zwakt, des avonds, moe geleefd,
vol stof, [vol weemoeds en vol zorgens]2!

     Mijn hert is als een vrucht, die wast
en rijp wordt, in de schauw verholen,
     aleer de hand des najaars heeft,
te vroeg [eilaas]3, den boom bestolen!

     Mijn hert gelijkt de sterre, die
verschiet, en aan de hooge wanden
     des hemels eene sparke strijkt,
die, eer 'k [heraêm]4, houdt op van branden!

     Mijn herte [slacht]5 den regenboog,
die, hoog gebouwd door [al de]6 hemelen,
     welhaast gedaan heeft rood en blauw
en groen en geluwe en peersch te schemelen!

     Mijn hert... mijn herte is krank, en broos,
en onstandvastig in 't verblijden;
     maar, als 't hem wel gaat éénen stond,
't kan dagen lang weêr honger lijden!