Lief meisje, zal ik met je gaan,
Mee naar je tuin vol rozen,
Daar waar de rode roosjes staan,
Die geuren en die blozen,
En ook een boom vol bloesem,
Die zacht zijn lover wiegt,
En ook een koele waterbron,
Die recht daar onder ligt?
 
"Nee, in mijn tuintje kun je niet
Zo op dit vroege uur,
Van de tuin de sleutel vind je niet,
Hij is verborgen hier.
Hij ligt zo goed verborgen,
Hij wordt heel goed bewaakt,
De knaap moet heel wat kunnen
Die 't tuintje open maakt."
 
In 't tuintje van mijn liefje,
Daar staan best bloempjes veel,
Wil God, dat 'k op haar wachten zal,
Het is mijn taak en wil,
De rode roosjes te breken,
Want 't is daarvoor de tijd.
Ik hoop, ik zal verwerven
Haar die mijn hart verbeidt.
 
"Mijn vriend, wat jij gevraagd mij hebt,
Dat kan en mag niet zijn,
Je zou dan vast vertrappen wel
Mijn liefste bloempjes klein.
Dus ga nu weg van hier weer
En ga terug naar huis,
Je zou mij schande brengen,
Voorwaar, dat was niet pluis."
 
Heel hoog op ginds, die berg daar,
Daar staat een molenrad,
Dat maalt er niets dan liefde,
Dat doet het dag en nacht.
De molen is gebroken,
De liefde vond een eind,
Jou zeeg'ne God, mijn lieve schat,
Mij wacht de wond die schrijnt.