In teere schaduw zilverblauw 
sloegen witte wieken en een gerucht 
voer om; er werd een groote zucht 
gewekt, een wenschen, dat ver weg wou. 

Gij en ik, o wij gaan wel trouw 
samen, wij vliegen uit in ééne vlucht 
en laat het zijn naar het ver gehucht
van mijne ziel en gaan wij gauw

Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw, 
wijkende in de lentelucht, 
schuchter de huizen, zonder gerucht 
in teere schaduw zilverblauw.