Naar eg finge den, eg vilde,
aa! eg skulde voret glad;
som til Gjestebod og Gilde
gjekk eg til min Armods Stad.
Lat so vera, det vardt Møda;
mødast lyt ein, kvart ein vil.
Um det og var trongt um Føda,
Armod er vi vante til.

Naar eg berre paa det tenkjer,
ljosnar Heimen som ein Dag;
alt eg gløymer, som meg krenkjer,
allting fær eit annat Lag.
Hugnad som ei Himmels-Sending
strøymer inn i alt mitt Vit.
Allting fær si rette Vending,
Livet fær sin rette Lit.

 ...