Å lat det bura og lat det braka,
lat huse rista og tufti skaka!
Lat brotna alting, som brotna kann!
Det døyver tankarne litegrand.

Um stormen tok bade hus og hytte,
det vart eit bél, då eg mindre sytte;
um jordi gav seg i djupe grund,
då fekk eg gløyma ei liti stund.

Um sky datt ned, som på himlen flakkar,
um have braut yver alle bakkar,
ja um all verdi seg søkkte ned,
so var det slutt og so vart her fred.