Mijn hert is als een blomgewas,
dat, opengaande of toegeloken,
     de stralen van de zonne vangt,
of kwijnt en pijnt en hangt gebroken!

     Mijn hert gelijkt het jeugdig groen,
dat asemt in de dauw des morgens;
     maar zwakt, des avonds, moe geleefd,
vol stof, vol weemoeds en vol zorgens!

     Mijn hert is als een vrucht, die wast
en rijp wordt, in de schauw verholen,
     aleer de hand des najaars heeft,
te vroeg helaas, den boom bestolen!

     Mijn hert gelijkt de sterre, die
verschiet, en aan de hooge wanden
     des hemels eene sparke strijkt,
die, eer 'k herâam, houdt op van branden!

     Mijn herte slaat den regenboog,
die, hoog gebouwd door alle hemelen,
     welhaast gedaan heeft rood en blauw
en groen en geluwe en peersch te schemelen!

     Mijn hert... mijn herte is krank, en broos,
en onstandvastig in 't verblijden;
     maar, als 't hem wel gaat éénen stond,
't kan dagen lang weêr honger lijden!