Ya znala davno, chto ya osennyaya, 
Chto serdczu svetlej, kogda sad ognist, 
I vse bezoglyadnej, [vse zabvennee]1 
Sletaet, sgoraya, osennij list. 
Uzh osen` svoej igroj chervonnoyu 
Davno pozlatila pechal` moyu, 
Mne lyuby' czvety' — czvety' spalenny'e 
I tayan`e gor v golubom plenu. 
Blazhenna strana, na smert` venchannaya, 
Soglasnoe serdce drozhit, kak nit`. 
Bezdonnaya vy's` i dal` tumannaya, 
Kak sladko ne znat`... kak legko ne by't`...