by Frederik Paludan-Müller (1809 - 1876)
Translation Singable translation by Edmund Lobedanz (1820 - 1882)
Stormens Bedrift
Language: Danish (Dansk)
Orkanen lig, Jeg over Søen jog og vælted Bølgerne, De vildeste, fra Dybets fjerne Afgrund, Og sprøited imod Stjernen Skummets Perler, Mens Skibet som en Fjer paa Havet drev; Og Folket satte Haabet kun til Seilet, Thi fjernt i Horizonten Havnen laa. Da sønderrev jeg Seilet - overbord, Som splittet af et Lyn, det gik med Masten, Og hvide Bølger over Dækket rulled. Til Aarerne nu Alle greb, men Søen Hver Aare knuste som det lette Rør, Og ud de kastede det sidste Anker; Men Ankertouget brast - og Rædsel greb Paa Skibet hver en Sjæl, og blege stod de, Og skjælvende de styrted ned paa Dækket, Mens Rummets Hvælving fyldets meer og meer, Thi gjennem Plankerne brød Havets Vande. Da blev det stille paa det store Hav, Og hver en Luftning taug, mens op til Stavnen, Det Høieste af Skibet, Alle styrted; Men kun den halve Flok fandt Rum paa denne, Den halve sprængtes overbord i Bølgen. I Taushed nu de stod og vented Døden, Thi Skibet langsomt sank, og Vandet steg Til Knæet alt - til Hoften og til Brystet, Og Alle faldt omkuld. Kun een Mand stod Endnu paa Randen af den brede Stavn, Den høieste han var og Skibets Fører. Han holdt sin unge Søn paa Skuldren af sig, Og bleg som Marmor Drengen sad, og knuged Den spæde Haand om Panden paa sin Fader, Hvis kolde Læber Vandet alt berørte. Da greb han Drengen med de stærke Hænder Og løfted ham fra Skuldren høit iveiret, Mens Bølgen dækkede hans eget Hoved. Saa stod han eet Minut - og Alt var stille, Thi Skrækken havde Drengens Øie lukket. Endnu han stod - da sank den ene Arm, Den andern sank - og intet Liv var mere; Men taus sad Døden paa de tause Vande.
Authorship:
- by Frederik Paludan-Müller (1809 - 1876), appears in Amor og Psyche [a play], a monologue of the Zephyr [author's text not yet checked against a primary source]
Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):
- by Herman Amberg (1834 - 1902), "Stormens Bedrift", op. 9 [sung text checked 1 time]
Available translations, adaptations or excerpts, and transliterations (if applicable):
- GER German (Deutsch) [singable] (Edmund Lobedanz) , "Des Zephyrs Tat"
Researcher for this page: Johann Winkler
This text was added to the website: 2020-12-07
Line count: 41
Word count: 298
Des Zephyrs Tat
Language: German (Deutsch)  after the Danish (Dansk)
Dem Sturme gleich Ich über Meere flog und wälzte Wogen, Die wildesten, vom tiefen Abgrund auf Und spritzte nach den Sternen Schaumesperlen, Indes das Schiff gleich Federn trieb im Meer, Die Mannschaft nur vom Segel Rettung hoffte, Denn fern am Horizont der Hafen lag. Doch ich zerriss das Segel, über Bord, Zersplittert wie durch Blitz flog's mit dem Maste Und weiße Wogen übers Deck nun rollten. Die Ruder alle fassten, doch die Woge Zermalmt die Ruder gleich dem leichten Rohr, Und aus sie warfen schon das letzte Anker. Das Ankertau zerriss. Entsetzen fasst Am Schiffsbord jede Seele, bleich sie standen, Und zitternd stürzten hin sie auf dem Deck. Des Raumes Wölbung aber füllt sich mehr, Denn durch die Planken brach des Meeres Schwall. Da ward es stille auf dem großen Meer, Und jedes Lüftchen schwieg, als nach dem Steven, Dem ober'n Deck des Schiffes, alle stürzten; Doch nur die halbe Schar fand Raum auf diesem, Die andern schwemmte über Bord die Woge. Im Schweigen steh'n sie da, den Tod erwartend, Denn langsam sank das Schiff, das Wasser stieg Zum Knie schon, zur Hüfte und zur Brust dann, Und alle stürzten um. Nur Einer aufrecht stand Auf steilem Rande, hoch auf breitem Deck; Er ragte stolz empor, des Schiffes Führer. Er hielt den kleinen Sohn auf seiner Schulter. Und bleich wie Marmor der Knabe saß und schlang dann Die zarte Hand um seines Vaters Stirne, Des kalte Lippen schon das Meer benetzte. Er fasst' den Knaben mit den starken Händen Und hob ihn von den Schultern in die Höhe, Als Wogen schon sein eig'nes Haupt bedeckten. So stand er kurze Zeit - dann tiefe Stille. Entsetzen hat des Knaben Aug' geschlossen. Er stand doch noch, da sank der eine Arm, Der zweite sank, und nichts von Leben gab es. Doch still der Tod saß da auf stillem Meer.
From the Amberg score.
Authorship:
- Singable translation by Edmund Lobedanz (1820 - 1882), "Des Zephyrs Tat"
Based on:
- a text in Danish (Dansk) by Frederik Paludan-Müller (1809 - 1876), appears in Amor og Psyche [a play], a monologue of the Zephyr
Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):
- [ None yet in the database ]
Researcher for this page: Johann Winkler
This text was added to the website: 2020-12-07
Line count: 41
Word count: 307