Otpusti menja, rodnaja,
Kuda prositsja dusha,
Ne obrezyvaj jej kryl'ja:
Zhizn' jej volej khorosha.

Sokoly, kogda sletalis',
Kak na pir, na smertnyj boj,
Ja zh odin v zheleznoj kletke
Prosizhu chas rokovoj.

Posmotri-ka, kak ja frantom
Vozvrashchus' s vojennykh sech:
Pri bedre za khrabrost' mech,
Na grudi Vladimir s bantom;

I togda v sobran'jakh skazhut:
Molod tak, a kavaler,
Vidno, khrabryj oficer!
I na mat' moju ukazhut.