Net, už ne vedat' mne, bratcy, ni sna, ni pokoju!
S žizn'ju borot'sja prichoditsja, s baboj-jagoju.
Staraja krepko menja za boka uchvatila,
Slomitsja, tak i gljažu, molodeckaja sila.
Pust' by chot' molča, a to ved' nakinulas' s bran'ju,
Sluch utomljaet mne, spletnica, vsjakoju drjan'ju.
Och, nasolili mne drjazgi i meloči ėti!
Baba, postoj, pogodi, ne odna ty na svete:
Sila i volja nužny mne dlja boja inogo —
Posle, požaluj, s toboju my schvatimsja snova!