Redeyut bledny'e tumany'
Nad bezdnoj smerti rokovoj.
I vnov` stoyat peredo mnoj
Vekov protekshix velikany'.
Oni zovut, oni manyat,
Poyut - i ya poyu za nimi,
I, polny'j chuvstvami zhivy'mi,
Strashusya poglyadet` nazad, -

Chtob by'tiya zemnogo zvuki
Ne zameshalis` v pesn` moyu,
Chtob luchshej zhizni na krayu
Ne vspomnil ya lyudej i muki;
Chtob ya ne vspomnil e`tot svet,
Gde nosit vse pechat` proklyat`ya,
Gde polny' yadom vse ob``yat`ya,
Gde schast`ya bez obmana net.