Zamolkli, putayas`, pusty'e zvuki dnya,
Odin ya nakonecz, vsyo spit krugom menya;
Vse budto zamerlo... No ya ne splyu: mne bol`no
Za den`, v bezdejstvii utrachenny'j nevol`no.
Ot lampy' bledny'j svet, brodyashhij po stenam,
Vrazhdebny'm kazhetsya ispuganny'm ocham;
Chasy' tak gluxo b`yut, i s kazhdy'm ix udarom
YA chuyu novy'j mig, prozhity'j mnoyu darom.
I v grezax plamenny'x mezh prizrakov iny'x
YA vizhu obraz tvoj, sozdan`e dum moix;
Uzh serdce chutkoe bezhit k nemu puglivo...
No on tak xoloden k pechali molchalivoj,
I tak bezradosten, i tak neulovim,
Chto sodrogayus` ya i trepeshhu pred nim...

No utro blizitsya... Tusklej ognya merczan`e,
Tusklej v moej dushe goryat vospominan`ya...
Xot` na mgnovenie obmanchivy'j pokoj
Kosnetsya vezhd moix... A zavtra, angel moj,
Opyat` v chasy' truda, v chasy' dnevnogo bden`ya,
Ty' mne predstanesh` vdrug, kak groznoe viden`e.
Tomyas`, uvizhu ya sred` melkoj suety'
Osmeyannuyu grust`, razbity'e mechty'
I chuvstvo svetloe, kak nebo v chas rassveta,
Zagloxshee vpot`max bez slov i bez otveta!..
I skuchny'j den` projdet besplodno... I opyat`
V muchitel`noj toske ya budu nochi zhdat`,
Chtoby' xot` yazvami lyubvi neutolimoj
YA lyubovat`sya mog, odin, nikem ne zrimy'j...