Ot berezy k trem dubkam dolom cherez bor
k granovitoj sosne –
na mezhe
churka staraja lezhit,
v churke znakhar' Chur sokryt.
Mordasten'kij,
kudlasten'kij
nosok – smorchek,
a v volose, chto rog,
torchit chertopolokh.

`Ej ty, chur-churachek-churbachek,
            Chur menja chur!

Nuzhen Churu glaz da glaz, kak raz ne promorgaj:
chto ni chas – to beda; ni godina – napast'
neminuchaja.
Von vor –
vyrvet churku vor! – Chur zashchurilsja, da khvat'…
            - Chur menja, chur!

A ruki svedeny i sokhnut, kak kovyl':
zabudesh' vorovat'.

Na churke Chur zavodit zorkij glaz.
Serdechnyj drug, postoj, ne zadremli…
Kosa –
Zvenit kosa, pojet i mashet, mashet tak –
ljazg! Ljazg! po churbanu – Chur na dyby da za kosu…
            – Chur menja, chur!
I vostraja izlomana, kosa moja, kosa,
ne razmakhivajsja skósa.
Na churake svernulsja Chur, khot' chutochku vskhrapnut':
ot zor' do zor' i za lazorevu zvezdu
na storozhe stojat',
da spusku ne davat'.
Bez pal'ca ruka,
bez mizinca noga
s bashkoj golova.

`Ej ty, chur-churachek-churbachek,
            Chur menja, chur!

Klad prisumnitsja, ne roj,
Chura zovi, – znajet zarok…
Von voron –
Voron-kruk – kradetsja Korochun – kar, kar…
            Chur menja, chur!
Chur: chrr! – i kruk za krug: krr-krr…
Spasibo, Chur – chtob lopnul Korochun:
ni dna jemu i ni pokryshki.