«Numo, shhe raz, mij kovalyu,
Vdar po dzvinkij stali stallyu!»
– «Oj, v ruci vzhe sy`l nema,
Zastelyaye ochi t`ma…»
«Bil`sh zaxoplyuj grud`my` duxu,
Shhob okripnuty`, ta j buxaj.

Duzhche by`j, xaj zhar valy`t`,
Xaj od bolyu stal` sy`chy`t`, –
Z toyi muky`, z togo bolyu
Ty` skuyesh vinecz` na volyu;
Bude volya u vinci –
Ozhy`vut` todi j starci…»

Metushat`sya iskry`, syayut`,
I gudut`-gudut`, spivayut`,
Nache bdzholy` ognyani…
Vzhe pro sonce chut` pisni…
A koval` kry`chy`t`:
«Vmy`rayu! Bil`she sy`ly` vzhe ne mayu!» –

Na kovadli sty`gne stal`,
Pid kovadlom – sam koval`…
– «Oj, vmy`rayu!» Ta, kriz` tugu,
[Bil`sh]1 z kovadla chuty` drugu
Rich veselu ta novu:
– «Oj, zhy`vu, zhy`vu, zhy`vu!»