O lustelike mey, ghi zijt nu in saisoene,
Schoon ende groene
Die vogelkens singhen nacht ende dach
Dies ic wel mach, sonder verdrach,
Aensien reyn oogheopslach
Van mijn lief coene
Haer liefde maekt mi veel te doene.

Int velt staet menich schone blomme
Wie soudese sommen?
Hoe lustelic dat gersseken uter aerden spruit!
Loof ende cruyt gheeft nu virtuyt.
O mijder herten luyt
Verblijt den dommen;
Een troostelic woort laet, lief, van u commen.

Schoon lief, ghi zijt die liefste creature;
Mijns levens dure
Blijve ic gestadich tot in mijn doot.
Reyn lief minioot, troost mi, tis noot,
Die mijn herte doorschoot.
Reyn maget puere,
Om uwen troost ist dat ic labuere.

Princersselic greyn, wien ic geerne aenschouwe,
Blust mijnen rouwe,
Laet mi, arm dienaer, troost ontfaen.
Reyn vrouweloc graen, hoort mijn vermaen;
Laet mi in u gracie staen,
So sal ic met trouwe
U dienen, lustelicke vrouwe!