Nei sjaa, kor det blaaner her!
No maa me roe oss, Kyra!
Aa nei, slike fine Bær,
og dei, som det berre kryr a'!
Nei Maken [hev eg]1 kje sét!
Sùmt godt her er daa til Fjells.
No vil eg eta meg mett;
her vil eg vera til Kvelds!

Aa nam-nam, so søtt og godt!
Ja naar det slik seg lagar! --
Og allestad blaatt i blaatt!
Her hev eg for mange Dagar.
Slik Smak so frisk og so fin!
Eg er som paa Kongens Slott.
D'er plent som den beste Vin;
aa nam-nam, so søtt og godt!

Men kom no den [Bjørnen]2 stor!
- Her fekk bli Rom aat oss baae.
Eg torde kje seia eit Ord
til slik ein [rysjeleg]3 Vaae.
Eg sa berre: "ver so god!
No maa du kje vera bljug!
Eg læt deg so vel i Ro;
tak for deg etter din Hug."

Men var det den Reven [raud]4,
so skuld' han faa smaka Staven;
eg skulde banke han [daud]5,
um so han var Bror til Paven.
Slikt skarve, harmelegt Sleng!
Han stèl baade Kje og Lam.
Men endaa so fin han gjeng
[og]6 hev korkje Agg hell Skam.

Men var det den stygge Skrubb,
so arg og so hol som Futen, --
eg tok meg ein Bjørkekubb
og gav han ein god paa Snuten.
Han reiv sund Sauir og [Lomb]7
for Mor mi so traadt og tidt;
ja sant! um han berre kom,
[so]6 skuld' han so visst faa sitt.

Men var det den snilde Gut
der burte fraa Skare-Bròte,
han fekk vel ein paa sin Trut, --
men helst paa ein annan Maate.
Aa Tøv, kva tenkjer eg paa!
Det lid nok paa Dagen alt...
Eg maa til Buskapen sjaa; --
ho "Dokka" drøymer um Salt.