by Peter Abelard (1079 - 1142)
Dolorum solatium
Language: Latin
Dolorum solatium, Laborum remedium, Mihi mea cithara, Nunc quo major dolor est, Justiorque moeror est Plus est necessaria. Strages magna populi, Regis mors et filii, Hostium victoria, Ducum desolatio, Vulgi desperatio, Luctu replent omnia. Amalech invaluit Israel dum corruit, Infidelis jubilat Philistaea Dum lamentis macerat Se Judaea. Insultat fidelibus Infidelis populus; In honorem maximum Plebs adversa, In derisum omnium Fit divina. Insultantes inquiunt: "Ecce de quo garriunt, Qualiter hos perdidit Deus summus, Dum a multis occidit Dominus prostratus." Quem primum his praebuit, Victus rex occubuit; Talis est electio Derisui, Talis consecratio Vatis magni. Saul regum fortissime, Virtus invicta Jonathae, Qui vos nequit vincere, Permissus est occidere. Quasi non esset oleo Consecratus dominico, Scelestae manus gladio Jugulatur in praelio. Plus fratre mihi Jonatha, In una mecum anima, Quae peccata, quae scelera, Nostra sciderunt viscera! Expertes montes Gelboe, Roris sitis et pluviae, Nec agrorum primitiae Vestrae succurrunt incolae. Vae, vae tibi, madida Tellus caede regia! Quare te, mi Jonatha, Manus stravit impia? Ubi Christus Domini, Israelque inclyti, Morte miserabili Sunt cum suis perditi? Tu mihi nunc, Jonatha, Flendus super omnia, Inter cuncta gaudia Perpes erit lacryma. Planctus, Sion filiae, Super Saul sumite, Largo cujus munere Vos ornabant purpurae. Heu! cur consilio Acquievi pessimo, Ut tibi praesidio Non essem in praelio? Vel confossus pariter Morirer feliciter, Quum, quod amor faciat, Majus hoc non habeat. Et me post te vivere Mori sit assidue, Nec ad vitam anima Satis est dimidia. Vicem amicitiae Vel unam me reddere, Oportebat tempore Summae tunc angustiae; Triumphi participem Vel ruinae comitem, Ut te vel eriperem Vel tecum occumberem, Vitam pro te finiens, Quam salvasti totiens, Ut et mors nos jungeret Magis quam disjungeret. Infausta victoria Potitus, interea, Quam vana, quam brevia Hic percepi gaudia! Quam cito durissimus Est secutus nuntius, Quem in sua anima Locuta est superbia! Mortuos quos nuntiat Illata mors aggregat, Ut doloris nuntius Doloris sit socius. Do quietem fidibus: Vellem ut et planctibus Sic possem et fletibus! Caesis pulsu manibus, Raucis planctu vocibus Deficit et spiritus.
About the headline (FAQ)
Text Authorship:
- by Peter Abelard (1079 - 1142), "Planctus David super Saul et Jonathan" [author's text checked 1 time against a primary source]
Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):
- by Hans Henkemans (1913 - 1995), "Planctus", 1967-1968, copyright © 1968 [ mixed chorus and orchestra ], from Tre aspetti d'amore, no. 2, Amsterdam: Donemus [sung text not yet checked]
- by Edmund Duncan Rubbra (1901 - 1986), "Lament: Planctus", op. 32 no. 4 (1932), published 1949 [ baritone and strings ], from Four Medieval Latin Lyrics, no. 4 [sung text not yet checked]
Settings in other languages, adaptations, or excerpts:
- Also set in English, a translation by Helen Jane Waddell (1889 - 1965) , "David's Lament for Jonathan" [an adaptation] ; composed by Muriel Emily Herbert, Michael Howard.
Researcher for this text: Emily Ezust [Administrator]
This text was added to the website: 2010-03-26
Line count: 109
Word count: 331