Diffugere nives, redeunt iam gramina campis
  arboribusque comae;
mutat terra vices, et decrescentia ripas
  flumina praetereunt.

Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet
  ducere nuda choros.
immortalia ne speres, monet annus et almum
  quae rapit hora diem.

frigora mitescunt Zephyris, ver proterit aestas
  interitura, simul
pomifer autumnus fruges effuderit, et mox
  bruma recurrit iners.
damna tamen celeres reparant caelestia lunae:
   nos ubi decidimus
quo pius Aeneas, quo Tullus dives et Ancus,
   pulvis et umbra sumus.

quis scit an adiciant hodiernae crastina summae
   tempora di superi?
cuncta manus avidas fugient heredis amico
   quae dederis animo.

cum semel occideris et de te, splendide, Minos
   fecerit arbitria,
non, Torquate, genus, non te facundia, non te
   restituet pietas;

infernis neque enim tenebris Diana pudicum
   liberat Hippolytum
nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro
   vincula Perithoo.