Noc czarna, krucza 
Na ogród spadła, 
Śmierć mi dokucza, 
Chytra, zajadła.

Z chichotem czarta, 
Z pychą papieża, 
Patrzy uparta, 
Zęby wyszczerza.

Mózg mi zamroczy 
Czerwonym strachem, 
Zasypie oczy 
Drobniutkim piachem.

Potem, jak glista 
Gruba i tłusta, 
Okrągła, śliska, 
Zatka mi usta.

Krwi tętna skrzepną 
Dusznością sparte, 
Oczy oślepną, 
Strasznie otwarte.

Oniemieć, zgłuchnąć, 
Zmartwieć mi przyjdzie, 
Puchnąć i cuchnąć 
W nagim bezwstydzie.

Kadłub mój zmarły 
Opłaczą płaczki, 
Będą mnie żarły 
Małe robaczki.

Tak się zaroją 
Jak czarne mrowie, 
Zeżrą pierś moją, 
Zgniły mózg w głowie.

Głodem się wdłubią 
W oczy nabrzękłe, 
Chciwie wyskubią 
Mięso rozmiękłe.

Zeżrą wnętrzności, 
Stoczą je całe, 
Zostaną kości 
Suche i białe.

Teraz, dziewczyno, 
Niech twe ramiona, 
Ciepłe ramiona 
Oplotą szyję,

Teraz niech w usta 
Twoje się wpije, 
Błogosławiona,
Błogosławiona!