Dies est lætitiæ
  In ortu regali,
Nam processit hodie
  Ventre virginali
Puer admirabilis,
Vultu delectabilis
  In humanitate,
Qui inæstimabilis
Est et ineffabilis
  In divinitate.

Mater hæc est filia,
  Pater hic est natus;
Quis audivit talia?
  Deus homo factus
Servus est et dominus;
Qui ubique cominus
  Nescit apprehendi,
Præsens est et eminus.
Stupor iste geminus
  Nequit comprehendi.

Orto Dei filio
  Virgine de pura,
Ut rosa de lilio,
  Stupescit natura,
Quod parit juvencula
Natum ante sæcula
  Creatorem rerum,
Quod uber munditiæ
Lac dat pueritiæ
  Antiquo dierum.

Angelus pastoribus
  Juxta suum gregem 
Nocte vigilantibus 
  Natum cæli regem 
Nuntiat cum gaudio, 
Jacentem præsepio 
  Infantem pannosum, 
Angelorum dominum 
Et prænatum hominum
  Forma speciosum.

Ut vitrum non læditur
  Sole penetrante,
Sic illæsa creditur
  Virgo post et ante.
Felix est puerpera,
Cujus clausa viscera
  Deum portaverunt,
Et beata ubera
Quæ ætate tenera
  Christum lactaverunt.

In obscuro nascitur 
  Illustrator solis, 
Stabulo reponitur
  Princeps terræ molis; 
Fasciatur dextera, 
Qui affixit sidera,
  Dum cœlos extendit; 
Concrepat vagitibus, 
Qui tonat in nubibus
  Dum fulgur descendit.

Orbis dum describitur, 
  Virgo prægnans ibat 
Bethlehem, quo nascitur
  Puer, qui nos scribat
In illorum curiam, 
Qui canebant gloriam
  Summæ deitatis, 
Et in terræ finibus
Pax sit in hominibus 
  Bonæ voluntatis. 

Christum natum dominum
  Omnes imploremus, 
Matremque cum filio 
  Pariter laudemus; 
Est satis mirabilis 
Et multum laudabilis
  Vere puer iste.
Ergo solus dominus 
Solus et altissimus 
  Es tu Jesu Christe.

Christe qui nos propriis 
  Manibus fecisti 
Et pro nobis omnibus 
  Nasci voluisti, 
Te devote poscimus, 
Laxa, quod peccavimus, 
  Non sinas perire 
Post mortem nos miseros,
Sed tecum ad superos 
  Facias venire.