God is mijn lied!
Hij is de God der sterkte,
Hoog is zijn naam
En groot zijn al zijn werken,
En alle heem’len zijn gebied.
 
Hij wil en spreekt;
En zo is daar de kosmos.
En hij gebiedt;
De heem’len worden chaos,
Wanneer zijn toornig woord hen breekt.
 
In licht hij schrijdt,
En wat hij kiest is ’t beste;
Hij heerst als God,
En deed zijn troon grondvesten
Op waarheid en gerechtigheid.
 
Oneindig rijk,
Een zee van zaligheden,
Al eeuwig God,
En God in eeuwigheden!
Heer van ’t heelal, wie ‘s u gelijk?
 
Wat is en was,
In hemel, aard’ en zeeën,
Dat kent wel God;
Zijn werken en ideeën
Zijn eeuwig voor hem klaar als glas.
 
Hij staat om mij,
Hij zal mijn rust bewaken,
Hij schept, wat ik
Ooit vroeg of laat kan maken
En ook doorvorst hij u en mij.
 
Hij is dichtbij,
Bij ’t zitten of bij ’t opstaan;
Of je op zee,
Of in de lucht wilt weggaan:
Op alle plaatsen, daar is hij.
 
Hij kent mijn nood
En wat in ’t hart al omgaat.
Hij weet, hoe vaak
Ik ’t goede doe of nalaat,
En biedt mij bijstand, mild en groot.
 
Wat hij mij gaf,
Heeft hij goed overwogen,
Schreef in zijn boek,
Hoe lang ‘k zou leven mogen,
Toen ik nog ongeboren was.
 
Niets is van mij
Dat God niet op kan eisen.
Heer, altijd door
Moet ik uw grootheid prijzen,
Mijn lof voor u gaat nooit voorbij!
 
Wie peilt de pracht
Echt van de wereldorde?
Ja, elke stof,
Die gij hebt laten worden,
Verkondigt luid uw scheppingsmacht.
 
De kleinste halm
Is spiegel van uw wijsheid.
Berg, lucht en zee,
Heel ’t landschap, vol van weidsheid,
Zingt u een loflied en een psalm!
 
Gij drenkt het land,
Voert ons naar groene weiden;
En dag en nacht,
En graan en wijn, de tijden,
Wij krijgen alles uit uw hand.
 
Geen mus valt neer,
Mocht gij, Heer, dat niet willen;
Moet ik mijn hart
Dan niet met ‘t troostwoord stillen,
Dat ‘k leven heb dank zij mijn Heer?
 
Draag ik Gods vaan,
Geeft God mijn leven waarde,
Dan vraag ik niets,
Aan hemel noch aan aarde,
En zal dan zelfs de hel weerstaan.