Kleengedichtjes

O Vrije, vlaamsche poësis,
gij sprankel van de dichterziel
die brandend uit den hemel viel,
gij blomme en blinkend veldgewas,
gij orgeltaal, gij wierooktas,
gij..., al dat ik niet zeggen en kan,
men kent u niet in 't eigen land
der vrije, vlaamsche poßsis!

Als de ziele luistert
spreekt het al een tal dat leeft,
't lijzigste gefluister
ook een taal en teeken heeft:
blâren van de boomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stroomen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heiligen voet,
talen en vertolken
't diep gedoken Woord zoo zoet....
als de ziele luistert!

Janneke,
mijn manneke,
mijn hert-en hemeldief,
kander
wel een ander,
neen, geen ander! - zijn zoo lief?

Hoort, de winden buischen,
ruischen door den blaarden boom:
ze huischen,
ze ruischen,
ze buischen,
lijk peerden zonder toom!

  O mocht ik
  o mocht ik
voor 't heilig Tabernakel staan,
  o mocht ik
  o mocht ik
darr brandend als een keerse staan,
  o mocht ik
  o mocht ik
ontsteken daar en uitgegaan,
  o mocht ik
  o mocht ik
naar Hem en in den hemel gaan!

De snee lag op de daken,
de snee lag achter 't land,
langs wegen, landen, straten,
't was snee al dat men vand,
al snee,
't was snee al dat men vand!

't Was in de blijde mei,
ei, ei,
't was in de blijde mei!
En, kommend achter 't land gegaan,
'k zag all de blijde blomkens staan:
't was in de blijde mei,
ei, ei,
't was in de blijde mei!