Als iemand zegt: ik houd van God,
Maar haat draagt tot zijn broeders,
Die drijft met Gods gebod de spot
En kwetst de waarheidshoeders.
God heeft ons lief; van Hem ik moet
De naaste koest’ren als mijn bloed.
 
Wie hier op aarde goed’ren heeft,
Maar ziet zijn broeders lijden,
En aan de hong’rigen niets geeft,
De naakten naakt laat blijven,
Die handelt tegen d’ eerste plicht,
En geeft Gods liefde geen gezicht.
 
Wie iemands eer besmeurt met smaad
En graag die hoort besmeuren,
En lacht, als ’t lot zijn vijand slaat,
En niets goeds laat gebeuren,
De lasteraar geen weerwoord biedt,
Die houdt ook van zijn broeder niet.
 
Wie wel met raad, met troost en praat
De naaste hulp en steun biedt,
Maar slechts uit trots, ten eigen baat,
Uit slapheid hem te hulp schiet;
Niet daar ’t geweten ’t hem gebiedt,
Die houdt ook van zijn naaste niet.
 
Wie wacht totdat een arme ziel
Komt vragen of hij brood geeft,
En talmt, te helpen de schlemiel  
Die in ’t verborg’ne nood heeft,
Niet vriend’lijk vraagt “Wat heb je niet?”,
Die houdt ook van zijn naaste niet.
 
Wie and’ren, als hij ze beschermt,
Verwijten maakt en neertrapt,
Die ongenadig straft en kermt,
Zodra zijn naaste misstapt,
Hoe blijft bij zoveel drift en klem
De liefde Gods dan wel in hem?
 
Wie niet met raad en daad en kracht
Voor armen werkt aan orde,
Het kwade niet te weren tracht,
Waardoor zij arm vaak worden,
Slechts achteloos hen gaven schenkt,
Meen niet, dat hij veel liefde brengt.
 
’t Is waar, het valt bepaald niet licht,
Naar liefdes norm te leven,
Maar ben je wel bereid, je plicht
Getrouw'lijk na te streven,
En wens je daarvoor kracht en moed,
En zorgt ervoor; dan is het goed.
 
Komt deze drang in dood getij,
Wek hem opnieuw tot leven.
Zeg vaak: God heeft ons lief, en mij
Heeft hij zijn beeld gegeven.
Denk vaak: ik ben, God, uw domein;
Moet ik, als gij, niet vriend’lijk zijn?
 
Wij hebben slechts één God en heer,
En zijn elkanders hoeders;
De naaste dienen, zie ’t als eer,
Want wij zijn allen broeders.
God schiep het al niet slechts voor mij,
Zijn kind ben ik, maar zijn ook zij.
 
Eén heil, ja, is ons aller goed.
Mag ik dan broeders haten,
Die God zijn lieve Zoon met bloed
Zo duur heeft kopen laten?
Dat God mij schiep, en werd mijn vriend,
Heb ik dat meer dan zij verdiend?
 
Gij schrapt mij daag’lijks zoveel schuld,
Gij, meester van mijn dagen!
Zou ik dan ook niet met geduld
Mijn broeders last mee dragen?
Hem niet vergeven die ‘t berouwt,
En houden niet van wie Gij houdt?
 
Wat ik voor vromen heb gedaan.
De kleinste ook van dezen,
Dat rekent mijn Verlosser aan
Als had ik ’t Hem bewezen.
En ik, zou ik een mens nog zijn,
Gaf ‘k in mijn broeders God chagrijn?
 
Een onbarmhartig streng gericht
Zal hem zijn daden wreken
Die harteloos verzaakt zijn plicht,
Te redden wie hem smeken.
Geef daarom, God, mij door uw Geest
Een hart vol liefde dat geneest.